Na de definitieve uitspraak van 9 november 2004 dient het Vlaams Blok zich te beraden over de toekomst.
Er wordt beslist om een nieuwe partij op te richten: een partij die met een nieuwe naam, maar met dezelfde mensen en hetzelfde programma groter en sterker dan ooit moet worden.
Tijdens het stichtingscongres van zondag 12 december 2004 wordt Vlaams Belang een feit.
De eerste verkiezingen waaraan de partij onder de naam ‘Vlaams Belang’ deelneemt, zijn de lokale verkiezingen van 8 oktober 2006. De partij zet een sterk resultaat neer.
In vergelijking met de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 stijgt het Vlaams Belang van 459 naar liefst 809 gemeenteraadszetels. De provincieraadsverkiezingen vertonen een zelfde tendens: van 54 provincieraadszetels naar 88.
De verkiezingen voor Kamer en Senaat van 10 juni 2007 bezorgen het Vlaams Belang een dubbel gevoel: in procenten gaat het Vlaams Blok er nog lichtjes op vooruit, maar bij de verdeling van de zetels blijkt dat er toch een zetel moet afgegeven worden in de Kamer. Dit gevoel is ongekend. Aan een lange rij van verkiezingsoverwinningen was blijkbaar een eind gekomen.
Meningsverschillen aan de top van de partij zorgden voor een nieuwe voorzitterswissel. Bruno Valkeniers neemt op 2 maart 2008 het roer over van Frank Vanhecke en krijgt hiervoor een groot vertrouwen van de achterban. De teneur is echter gezet en na 2009 moet het Vlaams Belang ook in 2010 bij de vervroegde federale verkiezingen een nederlaag slikken.
De verjongingsoperatie komt in een hogere versnelling en de 29 jaar jonge Tom Van Grieken treedt in oktober 2014 aan als nieuwe partijvoorzitter.
Meteen de jongste partijvoorzitter ooit in dit land. Zijn aanstelling valt goed bij de aangeslagen achterban en zorgt al vlug voor een nieuwe dynamiek in de partij.
Jonge krachten gesteund door ervaren collega’s doen het Vlaams Belang opnieuw wind in de zeilen krijgen. Die dynamiek wordt daarenboven nog aangewakkerd door het feit dat de N-VA in ruil voor regeringsdeelname alle communautaire dossiers voor 5 jaar heeft laten bevriezen en door het beleid ten aanzien van de vluchtelingen- en asielcrisis die sinds 2015 en (nog steeds) Europa en ons land in zijn greep houdt.
Ondertussen groeit op Europees niveau, zowel binnen als buiten het Europees parlement, ook een hechte samenwerking van het Vlaams Belang met andere Euro-kritische partijen als de Nederlandse PVV, het Franse FN, het Oostenrijkse FPÖ en het Duitse AfD. Telkens partijen die het in eigen land electoraal zeer goed doen.
Onder leiding van Tom Van Grieken zette het Vlaams Belang een indrukwekkende score neer in zowel de Federale, Vlaamse, Brusselse als Europese verkiezingen.
Overal ging de partij er op vooruit. De campagneslogan ‘eerst onze mensen’ sloeg dan ook de nagel op de kop: terwijl de eigen bevolking het steeds moeilijker heeft om op het einde van de maand de eindjes aan elkaar te knopen, werden door de regeringspartijen geen van de gemaakte beloftes ingelost.
De Vlamingen kozen dan ook massaal voor het enige alternatief, het Vlaams Belang, en maakten van de partij de tweede grootste partij van Vlaanderen én België.
In dit land is elk probleem ‘communautair’. Over zowat elk thema houden Vlamingen en Franstaligen er verschillende opvattingen op na. De taalgrens is in feite ook een politieke, sociale, juridische en culturele grens. Het gevolg is dat er ofwel niet wordt beslist, te laat wordt beslist of beslissingen worden genomen waarvoor de Vlamingen niet hebben gekozen. Bovendien stroomt elk jaar miljarden euro vanuit Vlaanderen naar Wallonië, zonder enige voorwaarde of tegenprestatie, en zonder dat daar merkbare sociale en economische verbeteringen tegenover staan. Wij gaan ervan uit dat de Vlamingen recht hebben op een beleid dat Vlaams geld in Vlaamse handen houdt en dat is afgestemd op de eigen voorkeuren, noden en behoeften.
Daarom kiezen wij resoluut en ondubbelzinnig voor een onafhankelijke Vlaamse staat. Uiteraard zijn wij gewonnen voor goed nabuurschap met Wallonië. Maar dat kan best als gelijkwaardige partners na de ontbinding van België.
Het Vlaams Belang is een uitgesproken pro-Europese partij. Europa is immers de bakermat van onze beschaving en samenwerking binnen Europa heeft ons vrede, voorspoed en welvaart gebracht. De Europese Unie zoals we die vandaag kennen, evolueert echter steeds meer naar een Europese superstaat, die steeds meer ingrijpt in de bevoegdheden van de lidstaten en daarbij niet zelden ingaat tegen de democratische beslissingen van de Europese volkeren.
Het Vlaams Belang wil de evolutie naar een EU-superstaat een halt toeroepen.
Wij pleiten immers niet voor de ontbinding van België om het te vervangen door een ‘België in het groot’, waarin een onafhankelijk Vlaanderen slechts een provincie zal zijn. Om een peperdure en onwerkbare euro in stand te houden, verwerd de EU tot een transferunie naar Belgisch model. Naast de melkkoe van België en Wallonië wordt Vlaanderen nu ook miljardenleverancier van de EU en verschillende Zuid-Europese landen. De bestaande euro moet daarom worden opgedoekt en vervangen door een gezonde muntunie bestaande uit Europese landen met een gelijkaardige economische achtergrond.
Het Verdrag van Schengen in de praktijk verworden tot een vrijgeleide voor illegale immigratie, sociaal toerisme en grensoverschrijdend banditisme. Lidstaten moeten opnieuw hun grenzen kunnen controleren en moeten zélf kunnen bepalen wie zich onder welke voorwaarden in het land kan vestigen. Turkije is geen Europees land en hoort dus niet thuis in de EU.
De immigratie naar dit land is onverminderd blijven toenemen en heeft ondertussen een onhoudbaar niveau bereikt. De integratie van ingeweken vreemdelingen verloopt daardoor almaar moeizamer en zet ons sociaal systeem steeds zwaarder onder druk. De massale instroom heeft bovendien ook zorgwekkende gevolgen op het vlak van (sociale) huisvesting, mobiliteit en onderwijs. En dan hebben we het nog niet over de toenemende druk op de open ruimte en de verder escalerende samenlevingsproblemen. Wij willen dat de Vlamingen zich opnieuw blijven thuis voelen in eigen land. Daarom pleiten wij voor een ernstige verstrakking van het immigratiebeleid. De bestaande regels inzake gezinshereniging moeten worden aangescherpt. Afgewezen asielzoekers, illegalen en criminele vreemdelingen moeten effectief naar hun landen van herkomst worden gerepatrieerd.
Vreemdelingen die zich legaal in Vlaanderen hebben gevestigd, moeten zich aan onze manier van samenleven aanpassen, niet omgekeerd. Zij die dit niet kunnen of willen, moeten worden aangemoedigd terug te keren.
Iedereen is van de wereld. Vlaanderen is van ons.
Veiligheid is een elementair mensenrecht dat door de overheid moet worden gewaarborgd. Over de oorzaken van de criminaliteit kan nog lang gediscussieerd worden. Eén zaak kan echter niet langer ter discussie staan: de onveiligheid in onze straten moet nú een halt worden toegeroepen.
De zachte aanpak heeft alleen maar harde criminaliteit opgeleverd. Daarom pleiten wij voor een kordate aanpak en een viersporenbeleid van preventie, snelle reactie, alternatieve en effectieve straffen. Er moet een einde komen aan de feitelijke straffeloosheid. Straffen moeten effectief worden uitgevoerd en de gevangeniscapaciteit verhoogd. Criminele vreemdelingen moeten hun straf uitzitten in hun land van herkomst. Er moet werk gemaakt worden van een volwaardig jeugdsanctierecht: wie oud genoeg is om misdrijven te plegen, is ook oud genoeg om voor zijn wandaden bestraft te worden. De wet waardoor rijke criminelen hun straf kunnen afkopen, moet afgeschaft worden. Om het ‘crimineel toerisme’ aan banden te leggen, moet zo nodig overgegaan worden tot het invoeren van gerichte grenscontroles. In hun dagelijkse strijd tegen de criminaliteit moeten de politiediensten kunnen rekenen op meer middelen.
Vlaanderen is nog altijd een van de meest welvarende regio’s ter wereld. Onder de schone statistieken schuilt echter nog een andere waarheid, en die luidt dat er in Vlaanderen nog heel wat (verdoken) armoede en miserie bestaat. Er is en blijft in Vlaanderen echter nood aan een sterk uitgebouwde en goed georganiseerde sociale zekerheid. Een systeem dat voorziet in een efficiënt opvangnet voor diegenen die om ernstige redenen niet aan het economisch proces kunnen bijdragen. En uiteraard ook een systeem dat diegenen die er 40 jaar lang hebben toe bijgedragen een volwaardig pensioen garandeert. Het Vlaams Belang kiest voluit voor een Vlaamse sociale zekerheid die én zeker én sociaal én Vlaams is. Een eigen zorgnet, iets van ons en iets voor ons. Solidariteit is immers het tastbaar resultaat van samenhorigheid. Je moet weten met wie je solidair bent en waarom, anders wordt het staatsdiefstal. Onze Vlaamse economie is sterk genoeg om een stevige Vlaamse sociale zekerheid te financieren. Niet om de bodemloze putten van de nv België te vullen. Niet om het OCMW van de halve planeet te spelen.
Het spreekt voor zich dat men geen sociaal paradijs kan bouwen op een economisch kerkhof. Vooraleer de koek kan verdeeld worden, moet hij worden gebakken. Het Vlaams Belang pleit voor een beleid dat volop inzet op innovatie, onderzoek en ontwikkeling, de eigen economie/industrie maximale ontplooiingskansen biedt en de aantrekkelijkheid van Vlaanderen voor (buitenlandse) investeerders verhoogt. Dat kan door lagere lasten, eenvoudige en transparante regelgeving, meer rechtszekerheid en minder administratieve druk. Om de welvaart en het welzijn voor de komende generaties te garanderen, moet Vlaanderen bovendien ook op economisch vlak weg uit het Belgische keurslijf. Een zelfstandig Vlaanderen zal eindelijk een sociaaleconomisch beleid kunnen voeren dat afgestemd is op de eigen, specifieke noden en behoeften.
Voorzitter
Gemeenteraadslid
Ocmw-raadslid
Persverantwoordelijke
Secretaris
Sociale Media
Ondervoorzitter
Ledenverantwoordelijke
Sociale Media
Penningmeester
